شاید امروز در سطح شهر و یا پارکها کسانی را دیده باشید که بهصورت انفرادی و یا گروهی از سکوها میپرند، از موانع عبور میکنند و حرکتهای نمایشی زیبایی انجام میدهند. این حرکتها نمایشی و بیهدف نیستند و در دنیا به عنوان ورزشی به نام پارکور (parkour) شناخته میشوند؛ ورزشیکه این روزها طرفداران بسیاری پیدا کرده است.
من از سال 1381 و زودتر از بقیه گروه، پارکور را شروع کرده است. بقیه افراد گروه هم سه یا چهار سال پیش پارکور را شروع کردند. همه آنها دارای سابقه ورزشی هستند. در حرف هایشان میگویند که تلاش کردهاند پارکور را متناسب با فضای شهر و محیط اشاعه بدهند و پارکور را به صورت ایرانی آن درآورند و این بود شروع تولد پارکور در ایران.
* پارکور از کجا و چگونه شکل گرفت؟
«پارکور به معنای خاص آن، توسط «ریموند بل» که یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام بود، پایهگذاری شد. او و همراهانش درپی بهوجود آوردن یک روش مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیتها، سرانجام توسط فرزندش «دیوید بل» ادامه پیدا کرد. دیوید بیشتر عمر خود را برای پیشرفت این ورزش صرف کرد و اسم پارکور را برای آن انتخاب کرد. او و دوستانش، از جمله «سباستیان فوکان» که مشهورترین آنهاست، با آموزشهای ریموند بل، این ورزش را از ترکیب ورزشهای مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمک کردن به دیگران در مواقع اضطراری، در اطراف شهر پاریس به وجود آوردند.»
«بعد از پیدایش پارکور هم افرادی که کارهای ژیمناستیکی و ورزشهای خیابانی انجام میدادند (که بیشتر هم حالت تفریحی داشت) شاخهای در پارکور به وجود آوردند به نام «دو آزاد» که در ابتدا دو آزاد و پارکور مفهوم یکسانی داشتند، اما در ادامه از هم جدا شدند. در پارکور شما باید به سریعترین شکل از نقطهای به نقطه دیگر بروید، اما در دو آزاد زیبایی حرکت مهم است و اصراری نیست که سریعترین حرکت را داشته باشید. در دو آزاد بیشتر حرکهای ژیمناستیکی اضافه شد.»
* حرکتها در پارکور چگونه است؟
ایمانی: «در پارکور هم مانند تمام ورزشها حرکتهایی وجود دارد که هر شخص باید در ابتدا آنها را خوب یاد بگیرد، اما مانند دو آزاد نمایشی نیستند. مثلاً حرکت «فرود» که انواع مختلفی دارد، مهمترین بخش پارکور است؛ چون بعد از انجام حرکتهای مختلف باید با فرود مناسب، فشار و ضربه به پاها را کنترل و کم کرد. و یا حرکت پرش که شامل پرش از یک نقطه به نقطه دیگر است، با توجه به شرایط پرش و نوع آن، انواع مختلفی دارد، بدون حضور مربی و گذراندن دورههای آموزشی، انجام این حرکت ها - آن هم در جاهای غیر استاندارد - بسیار خطرناک است.
* آیا ورزش پارکور مثل ورزشهای دیگر بهصورت مسابقه هم برگزار میشود؟
«پارکور رقابت و مسابقه ندارد، تنها علاقه است که فرد را برای ادامه دادن پارکور تشویق میکند. در این ورزش مسابقه نمیدهی، مدال نمیگیری، مقام نمیآوری، بلکه تنها با توانایی جسمی و فکری خودت آشنا میشوی.»
«در پارکور هر کس به اندازه تواناییاش باید از خودش انتظار داشته باشد و نباید در فکر این باشد که بخواهد توانایی خود را به دیگران اثبات کند. حتی برای سرگرم کردن دیگران و انجام کارهای نمایشی هم نباید پارکور کار کرد. اساس شکلگیری پارکور مسابقه نیست، بلکه علاوه بر ورزش بودن، برای استفاده در شرایط خاص و حیاتی زندگی است؛ مثلاً در هنگام بروز حادثه برای نجات جان یک انسان و...
* چگونه می توان پارکور را شروع کرد؟
«کسانی که علاقهمند هستند میتوانند با دیدن فیلمها و سایتها، اطلاعاتی را از این ورزش بهدست بیاورند و با آن آشنا شوند . باید بدن آمادهای داشته باشند و به جای هیجان و یا لذت انجام دادن کارهای سخت، اول زیر نظر افرادی که تجربه خوب و حرفهای در این ورزش دارند، آمادگی اولیه را پیدا کنند و بعد حرکتهای پیچیدهتر را یاد بگیرند.»